Terwijl ze PSV zagen worstelen, werkten Sam Lammers en Yanick van Osch de afgelopen maanden hard aan hun herstel. Trainen, toekijken, rusten en weer trainen. Dag in, dag uit als je eigenlijk op het veld wil staan. Hoe is dat voor een jonge voetballer? Sam en Yanick geven antwoord.
Weet je nog wat er gebeurde toen je geblesseerd raakte?
Sam: “Een beetje. We speelden tegen Ajax, ik maakte een actie en toen kreeg ik een tik waardoor mijn knie naar binnen klapte. Een seconde later lag ik op de grond met heel veel pijn. Zo snel ging het.”
Yanick: “Ja nog goed. Ik heb het moment denk ik wel duizend keer teruggespoeld in mijn hoofd. We waren op trainingskamp in Qatar en bij een afwerkoefening kwam ik snel mijn doel uit. Terwijl ik de ene kant op bewoog, bleef mijn been in het gras staan. Ik hoorde een klap en voelde meteen dat het mis was.”
Wat is het eerste waar je aan denkt?
Sam: “Ik kan me nog herinneren dat ik zei: ‘ik moet door want we kunnen niet meer wisselen’. De dokters zeiden dat ik er toch maar beter uit kon gaan. Gezondheid gaat op dat moment voor.”
Yanick: “Eerst schrok ik. Als het maar niet ernstig is, dacht ik. Ik kon mijn knie niet meer strekken dus vreesde het ergste maar ik kon nog wel een beetje lopen. Daarom dacht ik dat het wel meeviel. In het hotel zijn er wat tests gedaan en toen bleek wel dat het helemaal mis was.”
Yanick van Osch wordt getroost nadat hij een jaar geleden een zware blessure opliep
Wanneer ging de knop om?
Sam: “Vrij snel al wel. De eerste paar dagen zit je echt in een soort tunnel. Ik wist wel dat het mis was, maar je moet toch wachten tot de uitslagen uit het ziekenhuis binnen zijn. Alles is onzeker. Toen duidelijk was waar ik me op kon richten, ging de knop om. Ik baalde dat ik er maanden uit zou liggen, maar het gaf ook rust om te weten waar je aan toe bent. Ik kon gaan werken aan een doel.”
Yanick: “Eerst zit je in een emotionele achtbaan. Ik ben vrij snel terug naar Nederland gevlogen. Daar zag ik mijn ouders en die zeiden hetzelfde als ik: ‘gewoon positief blijven’.”
Hoe gaat het nu met jullie?
Sam: “De eerste zes weken mocht ik heel weinig doen. Dan moet je ontzettend veel geduld hebben. Je bent aan het herstellen, maar zo voelt het helemaal niet. Inmiddels kan ik steeds meer doen. Ik zie steeds meer vooruitgang en dat geeft extra kracht om door te werken.”
Yanick: “Hoe langer het duurt, hoe ongeduldiger ik word. Ik kan steeds meer en wil steeds meer. Soms denk ik: kon ik maar al op het veld staan bij de rest, maar ik besef ook dat ik nog geduld moet hebben.”
Sam Lammers traint inmiddels weer deels op het veld, ook Van Osch heeft de veldtraining hervat
Is het eenzaam om te herstellen, terwijl je maatjes op het veld staan?
Sam: “Als het slecht gaat baal je dat je niet kunt helpen. Als het goed gaat baal je dat je niet mee kunt genieten met de jongens. In het begin dacht ik wel: daar wil ik ook staan. Gezonde jaloezie. Maar eenzaam is het niet. Bij TopSupport, de plek waar wij herstellen, kom je veel mensen tegen. Van jong tot oud.”
Yanick: “Voor mij voelt het iets anders. Je loopt hier wel rond, maar je bent er ook weer niet. De jongens zijn er, maar vooral bezig met hun eigen dingen. De gym kijkt uit op het veld en als je iedereen daar bezig ziet, ben je weleens gefrustreerd.”
Jullie zijn goede vrienden, helpt dat in deze tijden?
Sam: “Honderd procent. Yanick is wat eerder geblesseerd geraakt dan ik. Toen het gebeurde wilde ik hem vooral steunen. Pas toen ik zelf ook een blessure opliep, besefte ik wat het is om geblesseerd te raken. Je weet nog beter wat de ander voelt en daar kunnen we gelukkig samen over praten.”
Yanick: “We delen alles. Doordat we allebei geblesseerd raakten, zijn we nog hechter geworden. Je begrijpt elkaar écht. Natuurlijk zijn mensen meelevend, maar écht snappen doen ze je niet. Sam en ik elkaar wel.”
Wat is de gouden tip als je lang niet kunnen voetballen?
Sam: “Ik ben vrij rustig gebleven. Het is moeilijk als je iets niet kunt doen wat je heel graag doet. Houd geduld en vertrouwen, dan komt het goed.”
Yanick: “Kijk vooruit naar wat gaat komen. Als je in jezelf blijft geloven, word je weer fit. Je komt terug op je oude niveau. Er zijn zoveel voorbeelden van jongens die dat is overkomen.”
Lammers en Van Osch in betere tijden