Jorrit Hendrix is blij weer te kunnen trainen.Tegelijkertijd weet hij dat de komende maanden alles anders wordt. PSV bespreekt met hem enkele actuele onderwerpen.
Geen voetbal
“Dat was heel apart. Je ritme wordt compleet verstoord en daarmee ook dat van je kinderen. Je hebt plots heel veel vrije tijd. In de eerste weken beseft je bovendien nog niet hoe ernstig de situatie is.”
Geen spanning
“De spanning viel eigenlijk helemaal weg. Soms is dat wel lekker, maar na een week of twee wilde ik het normale leven weer oppakken. Het duurde maar en duurde maar. Ondertussen zie je de situatie steeds erger worden. Ik heb het geluk dat ik van dichtbij niets heb meegemaakt, maar hier en daar hoor je wel hoe erg het kán zijn.”
Persconferentie kabinet
“Ik ben daar wel voor gaan zitten ja. Je wilt op de hoogte zijn, maar ook weten wat het betekent voor je gezin. Mogen we weg? Mag het niet?”
Zorgen over de voetbal
“Echt zorgen wil ik het niet noemen. Het is meer de orde van de dag. Je hoort hoeveel inkomsten clubs mislopen en natuurlijk wordt daar over gesproken. Wij als spelersgroep doen dat met de club ook over bijvoorbeeld onze salarissen. Het kan daarnaast gevolgen hebben op lange termijn. Denk aan jongens die uit hun contract lopen of bijna einde contract zijn. Maar laat vooropstaan dat gezondheid het allerbelangrijkste is.”
Weer trainen
“Ik was blij toen ik hoorden dat het weer mocht. Op een gegeven moment word je gewoon gek van constant in je eentje trainen, hardlopen of wat spelen met de bal. Het is niet alleen fijn om weer samen op een veld te staan, maar ook om een beetje te kunnen ouwehoeren met elkaar. Dat heb ik de afgelopen weken zeker gemist.”
Herstart Bundesliga
“Ik ben niet de persoon die buiten het voetbal voor wedstrijden gaat zitten. Niet toen wij speelden en dat is nu niet anders. Met al die lege tribunes lijkt het toch net alsof je naar een oefenwedstrijdje zit te kijken.”
Lege tribunes
“Zelfs in de voorbereiding zijn er mensen. Ik heb ooit één keer een wedstrijd zonder gespeeld in de Europa League (tegen Dinamo Zegreb, red.). Dat doe je liever niet. Het doet toch iets met je motivatie. Natuurlijk doe je altijd je best, maar je doet het toch altijd voor het publiek.”