Dit weekend is de U15 afgereisd naar Londen om deel te nemen aan het Charlton Athletic ‘The Valley invitational tournament’. Op vrijdagochtend zetten spelers en staf de reis in richting Londen. Via Schiphol naar Stansted Airport, met de bus naar het hotel in Eltham, Londen. De reis verliep voorspoedig en we waren op tijd in het hotel aanwezig. Hier zouden we snel omkleden, om vervolgens op het trainingscomplex van Charlton Athletic, te gaan trainen. Het viel gelijk al op hoe vriendelijk en behulpzaam de aanwezige mensen van het toernooi waren. Het voelde als een warm bad.
Na een korte maar zeer goede training, stapten we in onze privébusjes om in het hotel te genieten van een geweldig avondmaal. Een goede voorbereiding op de eerste wedstrijddag, zaterdag. Die begon rond 08.00 uur met een gezamenlijk ontbijt in het hotel. We moesten allemaal goed eten, want er stond ons een stevig programma te wachten. 5 wedstrijden van ieder 25 minuten, tegen alleen maar Engelse tegenstanders. Behalve dat deze teams goed kunnen voetballen, staan Engelsen er natuurlijk ook om bekend dat ze fysiek behoorlijk sterk zijn. We konden dus aan de bak. Na de introductie van de ‘pre-activation’ door fysiek trainer Yannick van der Schee, de behandelingen van Ruud Huijbregts, tactische tips van trainer Edwin de Wijs en Wilfred Bouma en het voorbereidende werk van managers Tim Schuts en Björn de Beer konden we beginnen.
De eerste twee wedstrijden was het heel erg zoeken voor onze jongemannen. Hoe kunnen we ons eigen spel het beste naar voren laten komen zonder dat we de tegenstander in hun kracht zouden brengen? De eerste wedstrijd tegen Charlton Atheltic eindigde zodoende in 0-0. De tweede wedstrijd tegen Southend United kregen we al meer kansen en was het spel al veel beter, echter eindigde ook deze wedstrijd in 0-0. Met twee punten uit evenzoveen wedstrijden mochten we gaan aantreden tegen één van de meest spraakmakende tegenstanders, Tottenham Hotspur.
Wilden we nog enige kans maken op de finale zouden we hier toch langzaamaan punten moeten gaan pakken. We speelden weer een beetje beter en scherper dan de vorige wedstrijd, waardoor Tottenham er nauwelijks aan te pas kwam. Het enige probleem was, doelpunten maken. Uiteindelijk was het Dylan Hopman die na een mooie combinatie met het verlossende schot kwam: 1-0! Dit zou ook de einduitslag zijn en zo pakten we onze eerste drie punten.
Na de pauze, waarin de tank weer werd gevuld met een wederom goed verzorgde maaltijd, stond Fulham op het programma. Uit andere uitslagen bleek dit één van de - misschien wel de sterkste - tegenstander te zijn. Na de eerste tien minuten konden we dit ook bevestigen. We stonden verdedigend goed, maar hadden het heel lastig. Toch waren we in staat om na een kwartiertje een doelpunt te maken, via Milan van de Riet. Dit zorgde ervoor dat Fulham redelijk gebroken was. Wij konden gaan inschuiven en laten zien dat we fysiek misschien niet altijd sterker waren, maar wel meer inhoud hadden. Dit resulteerde vlak voor tijd in een strafschop, die ook werd benut door Milan van de Riet: 2-0.
De laatste wedstrijd zouden we tegen Ipswich Town spelen. Een elftal wat de minste resultaten had behaald in het toernooi. Winst zou een plek in de finale betekenen, dus de opdracht was simpel. De opdracht uitvoeren is echter andere koek, want spanning, honderd minuten voetbal in de benen en een onvoorspelbare tegenstander maakt het spelletje toch anders. We kwamen dan ook moeilijk tot kansen en kwamen een aantal keer goed weg als Ipswich uitbrak. Uiteindelijk konden we via een geweldige combinatie tussen Chahid El Allachi en Cel Teunen tot een mooie voorzet komen, die werd binnengekopt door Milan van de Riet: 1-0. 5 wedstrijden, 11 punten, 4 doelpunten voor en 0 doelpunten tegen. We stonden zondag in de finale tegen Charlton Athletic, in het stadion The Valley!
Zondagochtend hadden we de mogelijkheid om iets langer uit te slapen. Dit omdat we pas om 13:00 zouden spelen in het stadion ‘The Valley’. Een machtig stadion midden in een woonwijk, met een totale capaciteit van 26.666(!) toeschouwers. Na een stevig ontbijt reisden we af naar het stadion om ons voor te bereiden. De warming-up werd afgewerkt, jongens werden nog één keer opgepept en spraken elkaar nog één keer toe. Ze waren er klaar voor.
Wat mooi was om te zien, was dat de dingen die in de eerste wedstrijd tegen Charlton niet zo goed gingen, nu fantastisch werden opgelost. Hierdoor kon onze tegenstander nauwelijks in hun spel komen, waardoor ze ook nauwelijks voor onze goal konden komen. Na 20 minuten werd het voor Charlton ook lastig om het op conditioneel gebied vol te houden, waardoor er kansen voor ons kwamen. Dit resulteerde dertig seconden voor de rust in een doelpunt van Iggy Houben.
De tweede helft zou je qua spelbeeld als kopie kunnen bestempelen. Charlton die het probeerde, wij stonden goed en hielden praktisch alles tegen. Als de mogelijkheid er was om te voetballen deden we dat en werden we gevaarlijk. Uiteindelijk richting het einde van de wedstrijd kon Iggy Houben zijn tweede van de middag maken en kon het team de toernooizege over de streep trekken. Een fantastische prestatie!
