Jürgen Locadia bracht op 6 juni zijn eerste singles uit. Muziek maken gaf hem afleiding tijdens een seizoen vol tegenslag. 2017-2018 moet zijn jaar worden. Een voorpublicatie van het verhaal uit het komende PSV Magazine.
⏱ Leestijd: 5 minuten
‘Niet weer, niet opnieuw’
De schrik slaat om het hart. “Niet weer, niet opnieuw”, fluisteren een aantal PSV-supporters in de buurt van de perstribune van de voormalige Euroborg. Op het veld van het Groningse voetbalstadion ligt Jürgen Locadia. Gestrekt. Medespelers haasten zich naar de aanvaller. Niet voor het eerst dit seizoen lijkt Locadia geveld door een blessure. En net als aan het begin van het seizoen is FC Groningen de tegenstander. Met een van pijn vertrokken gezicht verlaat de man met misschien wel het meest meedogenloze schot van de Eredivisie het veld. Hij vindt steun bij Cees van der Linden, fysiotherapeut van PSV. Stapvoets lopen ze samen richting kleedkamer. Medisch manager Wart van Zoest volgt.
Een zucht van verlichting stijgt op langs het trainingsveld van De Herdgang als Locadia de woensdag na het voorlaatste duel van het seizoen aansluit bij de groepstraining van PSV. De blessure valt mee. Niet opnieuw maanden revalideren, niet weer het krachthonk in terwijl al zijn medespelers genieten van kort gemaaid gras. “Ik wist gelukkig al heel snel dat het niet zo ernstig was”, vertelt Locadia nu, kort na de competitie. “Ik schrok niet. Het deed alleen pijn, veel pijn.”
Pijn
Pijn. Als geen ander weet Locadia inmiddels wat dat kleine woordje betekent. Fysiek, maar ook mentaal. Maandenlang verbeet de aanvaller zich tussen de dikke muren van het sportcomplex van PSV. Fysiotherapeuten en trainers moesten het soms ontgelden. “Wéér binnen trainen. Wéér niet dribbelen, schieten, passen, trappen of scoren. Ik ben er écht wel weer klaar voor”, somt Locadia zijn gedachten op. Dat was hij niet. “De eerste keer dat ik weer met bal trainde, man… Een simpele pass over vijf meter deed al zóveel pijn.” Locadia maakt zijn handen groot en slaat zijn armen wijt uit elkaar. Gedurende het herstel, begint de pijn echter te wennen. “Ze zeggen dat je je emoties kunt uitschakelen en ik denk dat dat klopt. Ik heb het mezelf tijdens mijn blessuremaanden geleerd.”
Piano
Om zijn zinnen te verzetten, kroop Locadia achter zijn piano. “Wist je dat ik een half jaar lang in Dynamo in Eindhoven een opleiding heb gevolgd om beter muziek te leren maken? Nee, hè?” Locadia lacht breeduit. “Ik heb maandenlang binnen gezeten, kon alleen krachttraining doen. Dat ging na een week of drie echt vervelen. Door zelf muziek te maken na de training kon ik mijn zinnen verzetten. Het gaf me een fijn gevoel.”
‘Beginnen met een simpele noot en dat helemaal uitwerken tot muziek, dat vind ik mooi’
Beethoven
Dancemuziek, dat is de passie van Locadia. Bij Dynamo, een cultureel centrum waar je verschillende muziekopleidingen kunt volgen, werkte hij aan zijn pianospel. “Geen Beethoven hoor”, haast de aanvaller zich te zeggen. “Je leert meer hoe je akkoorden en melodieën moet maken.” Zijn demo’s stuurt hij op naar bekende acts als Showtek, Headhunterz, en Bassjackers. Van hen krijgt hij feedback. Laatstgenoemd DJ duo nodigde de aanvaller al eens uit tijdens een optreden. “Verder ben ik nog nooit naar een dancefestival geweest, echt niet. Het proces, beginnen met een simpele noot en dat helemaal uitwerken tot muziek, dat vind ik mooi. Daarom maak ik muziek.”
In het PSV Magazine dat komende week verschijnt vertelt Locadia meer over zijn revalidatie, over zijn plannen voor komend seizoen en over de rol die Phillip Cocu in zijn carrière speelt: ‘Mensen vergeten weleens dat hij bij Barça heeft gespeeld. Als zo’n legend jou dingen wil leren…’