Nurija van Schoonhoven, speelster van PSV Vrouwen, kende een bijzondere jeugd. De middenvelder is opgegroeid in het Gelderse Vaassen maar zag het levenslicht in het Russische Oeljanovsk. Vandaag bericht het Algemeen Dagblad over de zoektocht naar haar roots, die ze ondernam met hulp van tv-programma Spoorloos. De uitzending van Spoorloos is maandag 30 december te zien om 21.45 uur te zien op NPO 1 en daarna via NPO Gemist.
Van Schoonhoven sprak ook uitgebreid met PSV over haar verleden. Het gehele verhaal is begin dit jaar te lezen in het vernieuwde PSV Magazine. Daarover later meer. Hieronder alvast een passage.
‘Adoptie
De middenvelder vertelt openhartig over haar adoptie. Ze heeft geen geheimen, maar wel vragen: “Wie mijn moeder is, wat er is gebeurd, waar ik precies vandaan kom. Dat wilde ik toch graag weten. Het was heel fijn dat mijn ouders er open over waren. Ik ben nooit voor verrassingen komen te staan. Toch ben ik er vaak genoeg verdrietig over geweest, mijn vriendjes en vriendinnetjes vroeger hadden ‘echte’ ouders. Ik voelde me altijd anders. Dat was wel eens moeilijk, maar ben achteraf juist blij dat mijn ouders zo open waren. In de pubertijd was er wel een fase waar ik er onzeker over kon zijn. Ik had een familie hier, maar nog een in Rusland. Ik wilde wel weten wat er nou eigenlijk allemaal was gebeurd.”
Spoorloos
Om meer te weten te komen over haar afkomst heeft Van Schoonhoven contact gezocht met televisieprogramma Spoorloos. “Eigenlijk wilde ik helemaal niet op tv met dit verhaal, maar het zo klein mogelijk houden”, zegt ze. “In 2020 ben ik twintig jaar in Nederland en voor die tijd wilde ik antwoorden op mijn vragen. Daarom ben ik in de adoptiepapieren gedoken. Heel veel was in het Russisch, waar ik niet zoveel mee kon. We hebben het adoptiebureau benaderd en toen bleek dat kort nadat ik was vertrokken alle buitenlandse adopties vanuit Rusland zijn gestopt. Alle banden tussen het adoptiebureau en Rusland waren gebroken. Ook het contact met de tolk was verwaterd. Ik wist niet waar ik moest beginnen. Mogelijk zijn ik en mijn broer Sergei de laatste kinderen die door buitenlanders uit Rusland zijn geadopteerd.”
Optimisme
Ondanks de moeilijke zoektocht houdt Van Schoonhoven het hoofd omhoog. “Soms denk ik bij mezelf ‘wow dit had allemaal zo anders kunnen lopen’. Dat uitgerekend ik en mijn broer werden uitgekozen voor de adoptie en toen naar Nederland konden. Vervolgens blijkt voetballen me wel te liggen en mag ik nu voor PSV spelen. Daarnaast heb ik ook mijn vwo-diploma gehaald. Ik voel mezelf als een lot uit de loterij. Daardoor kan ik mijn blessure beter relativeren. In het begin was het wel even zwaar, maar ik ga hard werken en sterker terugkomen. Het komt sowieso goed, het is heftig en ik wil graag voetballen, maar ik moet me ook niet te druk maken. Ik mag hier zijn, ik ben speelster van PSV, ik ben gezond. Het gaat gewoon goed. Mij krijg je niet klein.”
Na 30 december is Nurija's hele verhaal ook te lezen op www.nurijavanschoonhoven.nl.
