Eindhoven,
31 mei 2018
Zoals zo vaak rijd ik in de vroege ochtend naar het Philips Stadion. Maar vandaag is alles anders. Het is mijn laatste werkdag bij PSV. Precies acht jaar nadat ik begon doe ik vanmiddag de deur dicht bij deze prachtige club.
Op 1 juni 2010 stapte ik hier voor het eerst naar binnen als werknemer. Samen met algemeen directeur Tiny Sanders begon voor mij een nieuwe, grote uitdaging. Een zware klus om van PSV opnieuw een topclub te maken. We hadden drie doelstellingen. Een positieve transferbalans creëren, meer rendement uit de jeugdopleiding halen en PSV opnieuw sportieve successen brengen.
De weg daar naartoe was zeker niet gemakkelijk. Er waren dieptepunten. Het ontslag van Fred Rutten, een fantastisch mens en dito vakman, onder andere. Net als het missen van de titel in het jubileumjaar, het rumoer dat het forum gaf in de media, de directie en Raad van Commissarissen. En niet te vergeten: de financiële zorgen. De momenten waarop we ons afvroegen of er wel voldoende geld beschikbaar was om de salarissen van de volgende maand uit te keren.
Gelukkig maakten diepe dalen plaats voor hoge pieken. En, wederom gelukkig, waren die er veel meer. Verrassende transfers zoals die van Strootman, Mertens, Wijnaldum, Memphis, Locadia, Pröpper, Guardado en Moreno bijvoorbeeld. De doorbraak van jeugdspelers in PSV 1 zoals diezelfde Memphis en Locadia, maar ook Zoet, Brenet, Willems, Hendrix en Bergwijn. En ik beloof: er komt nog meer aan. Kijk maar naar de kampioenschappen van onze jeugdteams, de prestaties van Jong PSV in de Jupiler League en een jeugdafdeling waar, van chauffeur tot video-analist, de passie van afstraalt. Eén waar een geweldige mix van oud-profs, zoals Van Nistelrooy en Van Bommel samen met gediplomeerde trainers bouwt aan een prachtig fundament van PSV.
Maar vooral de drie kampioenschappen, drie Johan Cruijff Schalen, een KNVB Beker en de door vele onmogelijk geachte overwintering in de Champions League maakten het werk bij PSV zó mooi. Eén van de beste beslissingen op de weg daar naartoe, was het aanstellen van Phillip Cocu als hoofdcoach van PSV en hem door dik en dun te blijven steunen. Samen met zijn staf is hij voor mij van onschatbare waarde geweest. Evenals het scoutingsteam, waar ik lief en leed mee deelde, mijn collega’s op het stadion – met name de directie en in het bijzonder Toon, die weet dat ik lang niet altijd de makkelijkste was. En last but not least: mijn twee secretaresses. Tessa en later Andrea, waar ik 24 uur per dag een beroep op kon doen.
Zonder al deze mensen was ik hier nooit geslaagd. Ik ga hen allemaal heel erg missen. Net zoals de warmte van de mensen op De Herdgang en in het Philips Stadion. Ik ben trots dat ik voor deze prachtige club heb mogen werken en mijn steentje heb mogen bijdragen aan de recente successen.
Ik sta voor een prachtige nieuwe uitdaging in misschien wel de grootste competitie ter wereld bij één van de allermooiste clubs uit de Premier League. Ik kijk terug op een prachtige periode bij PSV en ik kijk uit naar een prachtige uitdaging die me bij Everton in het verschiet ligt. Met het gevoel dat ik, samen met al mijn collega’s al onze supporters weer trots op PSV heb gemaakt sluit ik straks voor het laatst mijn kantoor af. Uiteindelijk hebben we het allemaal voor jullie, PSV-supporters, gedaan. En tegen jullie zeg ik ook: blijf deze mooie club steunen. Door dik en dun. In tijden van voor- en tegenspoed.
Het ga jullie goed
Tot ziens,
Marcel Brands