Sinds het vertrek van Steven Bergwijn is Cody Gakpo uitgegroeid tot PSV's 'MVP': Most Valuable Player. Met zeven goals en zes assists is de Eindhovenaar op dit moment de meest waardevolle speler op basis van statistieken. Vandaar een verhaal over zijn roots.
Het is hoogzomer als Cody Gakpo in het Philips Stadion zijn handtekening zet onder een nieuwe verbintenis, die hem nog jaren aan PSV verbindt. Een paar dagen nadat hij voor zijn eerste Europese treffer heeft getekend. In het Philips Stadion. Waar anders, zou je bijna zeggen. “Hier moet je luisteren”, zegt Gakpo terwijl hij zijn smartphone op de tafel in de ruimte van Technisch Manager John de Jong legt. “Ik kreeg deze van de week opgestuurd van een aantal fans.” Gakpo zet een geluidsfragment op zijn telefoon aan.
Jalalalalalalalalalalalala
Jalalalalalalalalalalalala
Geboren met een rood-wit hart
Eigen jeugd uit eigen stad
Cody Gakpo Eindhovenaar
Hij straalt. “Mooi toch?”
Droom
Gakpo leeft de droom van nagenoeg iedere voetballende Eindhovenaar van pak ‘m beet een jaar of tien. Op zijn zesde wordt hij door PSV uitgenodigd voor een stage. Of beter gezegd, een serie aan proeftrainingen. Het zijn de jaren dat Ibrahim Afellay en Ismaïl Aissati zich steeds nadrukkelijker profileren en presenteren aan de supporters in het Philips Stadion. Van Afellay, het kroonjuweel van de jeugdopleiding in die tijd hangt een poster op Cody’s jongenskamer aan de muur. Ooit hoopt hij in zijn voetsporen te treden.
Zover is het dan nog lang niet. Bewijzen is wat Gakpo moet en hij slaagt glansrijk. Gakpo wordt opgenomen in de jeugdopleiding en voetbalt zich al in de F’jes (het is dan 2008) naar zijn eerste kampioenschapje. Saillant detail, in dat team speelt hij al samen met Armando Obispo en Jordan Teze, die later net als Gakpo zelf óók de A-selectie zullen halen. In de E’tjes valt de potentie van de jonge Eindhovenaar al op bij zijn trainers. Gakpo krijgt de aanvoerdersband, wordt nog eens kampioen, wint toernooien en mag keer op keer door naar een volgend jaar in de jeugdopleiding van PSV. ‘Ik mag blijve bij psv YES’, tweet hij in mei 2011. Het is één van de laatste tweets die hij zal sturen.
Popgesprek
“Ik was toen twaalf jaar oud volgens mij”, blikt Gakpo acht jaar later terug “en drie of vier keer per jaar hadden we een gesprek over de ontwikkeling. Volgens mij heette het een Popgesprek, of zoiets. In het laatste gesprek kreeg je steevast te horen of je over mocht naar het volgende jaar. En dat jaar had ik het moeilijk. Het was een beetje kantje boord voor mij. Door mijn gedrag buiten het veld en soms had ik ook wat kleine conflictjes. Gelukkig mocht ik tóch blijven.”
Voetballen doet hij niet alleen op de huidige Academy aan de PSV Campus. Zijn broer Sydney geldt in Stratum als één van de grotere talenten en speelt als Cody zelf tegen een bal begint te trappen in de jeugdopleiding van stadgenoot FC Eindhoven. Uren, dagen, weken, misschien zelfs maanden oefenden ze samen. “Dan gingen we naar RPC, een voetbalclub bij ons in de buurt of de velden Eindhoven amateurs (daar waar Cody als kleine jongen voor het eerst tegen een bal schoot, red.) om te trappen. Het was bijna het enige wat we deden”, aldus Gakpo.
‘De Edison’
Toen hij oud genoeg was maakte Sydney steeds vaker plaats voor vriendjes op de pleintjes. Veldjes zoals die waar hij vandaag is in Oud-Woensel, ‘De Edison’, noemt Gakpo het terrein op een steenworp afstand van de plek waar Cody ooit hoopte te gaan schitteren. “Hier kwam ik vanaf mijn veertiende zo’n twee keer per week. Lag er een beetje aan hoe vaak we trainden”, zegt de PSV-aanvaller, op het dan nog verlaten veldje. “Als het Ramadan was, was het hier superdruk. Nog leuker dan op een gemiddelde woensdag of zaterdag. Op sociale media werd gezet: om deze tijd hier, voetballen en dan gingen we.”
Wat ze deden? “Gewoon om met z’n allen voetballen. Vier tegen vier, vijf tegen vijf, winnaar bleef staan. Vaak voor de lol, soms ook voor geld. Dan ging het er hard aan toe, joh. Niemand die wilde verliezen, echt niet. Er zaten weleens een paar dagen tussen dat we op gegeven moment zelf maar van het veld stapten om anderen te laten spelen of om even te rusten, maar ik won ook niet altijd met mijn team hoor. Er zijn echt veel goede voetballers op straat.”
Streetwise
In Woensel, Stratum, Strijp, Tongelre, eigenlijk overal waar hij kwam werd Gakpo streetwise. Op de veldjes midden in de wijk maakte het niet uit waar je vandaan kwam, welk milieu je ouders en dus ontegenzeggelijk ook jijzelf vertegenwoordigde. Of dat je in de B5 van Brabantia speelde of de B1 van PSV. Het zijn regels die nog altijd gelden. Op Gakpo’s Edisonveldje voetballen naar verloop van tijd ook deze middag kinderen van verschillende komaf samen. Jongens én meisjes. Eerst nog met een plastic bal van de buitenschoolse opvang, later met een PSV-bal die Cody aan het groepje bestaande uit vier jongens en drie meisjes cadeau doet.
“Hier mogen jullie hebben in ruil voor die slechte”, zegt Cody als hij de bal die hij zelf meenam aanbiedt aan het groepje van zeven. De kinderen zijn even verwonderd als opgewekt. “Echt niet”, roept een donker jochie met krullen. “Jawel, geen grap deze is van PSV, veel fijner”, antwoordt Cody. Het brutaalste knaapje durft het wel aan. “Oké is goed”, zegt hij voordat hij de bal van Cody aanneemt. Tien tellen later rennen ze allemaal achter het PSV-leer aan. “Waar ben jij van dan?”, roept de krullenbol een paar minuten later. “PSV, man”, antwoordt Cody. Heel even vult het veldje zich met verbazing. “Echt?”, vraagt het jochie. “Ja”, zegt Cody “PSV.” “Cool.” En dan voetballen de zeven weer vrolijk verder. De wetten van de straat gelden nog steeds. <
Het volledige verhaal met Cody Gakpo is te lezen in het vernieuwde PSV Magazine. Als Seizoen Club Cardhouder ontvang je deze na afloop van de wedstrijd PSV - FC Twente. Ben je toevalligerwijs niet bij de wedstrijd aanwezig? Dan kun je op vertoon van je Seizoen Club Card een magazine ophalen. Let op: dit kan van maandag 27 januari tot en met vrijdag 7 februari. Seizoenkaarthouders die verder weg wonen, kunnen een mail sturen naar fandesk@psv.nl.
