Fysiek trainer Yannick van der Schee verblijft met PSV onder 17 in Qatar, waar PSV’s talenten van de toekomst internationale ervaring opdoen op een sterk bezet jeugdtoernooi. Voor PSV.nl/jeugd blogt hij over alles wat hij en PSV O17 meemaken.
25 januari: gezonde keuzes
Matchday 2. Vandaag treden we aan tegen Aspire Academy, de gastheer van het toernooi. De dag begint zoals gewoonlijk met een uitgebreid ontbijt. Hier is van alles te krijgen, van pannenkoeken tot eieren, van fruit tot aan chocoladebroodjes. Opvallend is dat onze jongens gezonde keuzes maken met betrekking tot eten. Ze bekijken goed wat ze nodig hebben om de dag goed op te starten en alle benodigde voedingsstoffen binnen te krijgen. Goed om te zien dus dat ze hier al serieus mee bezig zijn.
Na een ochtendwandeling over de boulevard en de nodige vitamine D opgedaan te hebben, kregen onze jongens in aanloop naar het duel vrije tijd. En na de lunch om 12.00 uur verplichte rust voor de mannen. Sommigen slapen, sommigen kijken wat tv, luisteren muziek of spelen wat op hun telefoon. Koen Oostenbrink (blessure) en Kyan van Dorp (schorsing) komen ’s avonds niet in actie, dus voor hen is er een alternatief programma samengesteld. Zij hebben lekker een uurtje getraind in de krachtruimte van het hotel, samen met de voltallige staf.
De andere jongens kenden een teleurstellende avond: 1-0 verlies. Na afloop was het dan ook doodstil in de kleedkamer. Na een woordje van de trainer zijn de jongens gaan douchen en terug de bus ingestapt. Gaandeweg in de bus werd de wedstrijd nabesproken en kwam langzaam de sfeer weer terug in de groep. Het is immers nog niet het einde. Komende donderdag spelen we al weer in de kwartfinale tegen Eintracht Frankfurt, een ploeg die indruk heeft gemaakt in de poulefase door met 2-1 te winnen van Esperance de Tunis en met 3-0(!) van AS Roma.
Herstellen
De volgende dag staat volledig in het teken van herstel. Zowel lichamelijk als geestelijk. Het verlies tegen Aspire was niet dodelijk, maar toch vervelend. In de ochtend werd er getraind. Onder leiding van de trainers werd een rustige herstelsessie afgewerkt, die voor de spelers met minder minuten in de benen als warming up gold. Die jongens hebben daarna nog pittig getraind, waar de jongens met meer minuten in de benen op lagere intensiteit trainden.
Na de lunch in het hotel was er verplicht rust. Dat betekent dat spelers slapen, terwijl trainers sporten en beelden bekijken. In de avond stond er een uitje op het programma: even uit de sleur van het hotelleven, de trainingen en de vaste ritmes. Want hoewel dit erg belangrijk is om te leren voor deze jonge spelers, wordt er toch veel van ze gevraagd. Daarom is een beetje ontspanning wel zo lekker.
De reis ging naar de markt ‘Souq’ in Doha. Een traditionele markt met tal van winkeltjes en kraampjes, waarbij na zonsondergang ook nog een hoop vertier te zien is: lokale bandjes, optochten, zangers en toneelspelers uit de Qatarese cultuur. De jongens keken hun ogen uit. Net als de lokale bevolking trouwens. Vaak moesten we even stoppen voor een foto of selfie, waar onze jongens toch stiekem zichtbaar van genoten. Na anderhalf uur werd de terugreis naar het hotel ingezet en sloten we de dag af met een heerlijk diner. De jongens waren weer opgeladen en klaar voor morgen, de kwartfinale.
26 januari: geen halve finaleplaats
De belangrijke wedstrijddag is aangebroken. Vandaag spelen we voor de halve finale tegen Eintracht Frankfurt. In de ochtend leek de spanning nog niet echt aanwezig. We speelden ook pas om 18.00 uur, dus de jongens hadden nog tijd genoeg om zich voor te bereiden. Dat was enkele uren later wel anders. Desondanks waren we vanaf het begin scherp. We slaagden erin Frankfurt onder druk te zetten en creëerden ook kansen. Maar toen we heel even de focus verloren, sloegen de Duitsers hard toe. Na een corner kopten zij de 1-0 binnen, tegen alle verhoudingen in. Het duurde een paar minuten voordat we dit te boven waren maar toen dat eenmaal het geval was lieten we ons beste spel zien. Mooi combinatiespel en bij zeldzaam balverlies zaten we er met zijn allen weer bovenop. Dit resulteerde vijf minuten voor de rust tot de goal vaan Joop Daniëls. Hij werd met een splijtende pass één op één met de keeper gezet en schoof de bal beheerst in de korte hoek. Rust.
In de rust werden afspraken herhaald en bepaalde punten aangescherpt, want nog niet alles ging vlekkeloos. Ook werd gewaarschuwd voor het loerende Frankfurt wat een fantastische counter in huis heeft. De tweede helft ving aan en wij zetten ons goede spel voort. Na balverlies waren onze tegenstanders echter beter in staat de gaten in onze defensie te vinden waardoor ze gedurende de tweede helft uitliepen tot 3-1. Yorbe Vertessen viel geblesseerd uit en wij missen nog wat kansen, wat in zijn totaliteit leidde tot verlies van geloof. We proberen nog een goal te maken maar tevergeefs, einduitslag bleef 3-1.
In de kleedkamer vochten teleurstelling en ongeloof om voorrang. Hoe kan het dat als je zo goed speelt, je toch verliest? Kan voetbal dan echt zo oneerlijk zijn? De trainers haalden alle leerpunten naar boven en daarna was het tijd om te douchen, te rusten en te herstellen. Want ook al zitten we niet in de halve finale, we spelen nog twee wedstrijden voor de plaatsen 5 t/m 8.
27 januari: geestelijk herstel
Herstel is deze dag opnieuw het codewoord. Herstel van het lichaam na geleverde prestaties, herstel van geest na de tegenslag van gisteren. Ondanks dat er een nacht tussen zat, waren een aantal jongens nog steeds teleurgesteld. Vandaar dat de staf wat leuks op het programma had gezet. Met de bus werden we opgepikt en naar een plaatsje net buiten Doha gebracht. Hier, midden in de woestijn, werd de groep opgesplitst om in grote 4x4 jeeps door de woestijn rondgeleid te worden.
Dit ging natuurlijk niet over mooie asfaltwegen maar door het zand wat in bergen en heuvels voor ons lag. De chauffeurs maakten het extra spannend door professionele manoeuvres af te wisselen met duikvluchten van zandheuvels af. Bij de korte stop voor foto’s zag ik direct hoe nuttig dit uitstapje was: ik zag plezier. Dit werd alleen maar groter toen we bij een kamp aankwamen wat aan de zee lag. Tentjes met drinken, eten, muziek, een volleybalveld en een zwembad lagen hier ook. De spelers kregen de tijd voor een alternatief herstel. Ze mochten plezier maken. Kregen vrije tijd. Soms is dat het beste medicijn tegen verlies. Niet keihard trainen, maar plezier maken.
Er werd gegeten, gezwommen en gevolleybald. Maar wat voor de staf belangrijk was om te zien, er werd gelachen. Een heerlijk dagje voor de cohesie en de teamsfeer, die meteen weer terug was te zien op de terugreis. Muziek ging weer aan in de bus, er werd gezongen en er werd gesproken. In het hotel werkten sommige jongens op eigen initiatief nog een krachtprogramma af, waarna de dag werd afgesloten met een quiz. Een leuke quiz, wat ook weer leidde tot de nodige discussies en taferelen die goed waren en bij de dag pasten. Onze volgende tegenstander is Kashiwa Reysol uit Japan.
