Wie Björn Axel Gote Nordqvist voorbij wil, moet van goeden huize zijn. De stoere Zweed staat als een brok graniet in de verdediging van PSV. Het duo Nordqvist- Van Kraaij bekroont dat (samen met Ralf Edström in de spits) met PSV’s vijfde landstitel in 1975 en met de KNVB beker in 1974.
Nordqvist is een laatbloeier. Hij komt pas op zijn 29e naar PSV. Hij heeft dan al ruim 250 competitiewedstrijden bij IFK Norrköping (twee nationale titels, een beker) en 62 interlands achter zijn naam, waarvan veertig als aanvoerder van de nationale ploeg. In 1968 is hij gekozen tot Zweeds voetballer van het Jaar.
Geen doelpunten
Björn Nordqvist is gewend achterin te blijven. Hoewel hij een goede kopper is, slaagt hij er niet in bij PSV een doelpunt te maken. Ook in het Zweedse elftal, waarvoor hij tussen 1963 en 1978 maar liefst 115 wedstrijden speelt, scoort hij nooit. Hij speelt met Zweden, veelal als aanvoerder, op de WK’s van 1970, 1974 en 1978. Als verdediger kan hij hard zijn en is op die plaats van grote waarde door zijn tactisch inzicht.
Semiprof
PSV wil graag dat Norqvist blijft na drie seizoenen, maar hij gaat terug naar Zweden waar hij vier jaar als semiprof speelt bij IFK Göteborg en ondertussen een maatschappelijke carrière opbouwt. Na die periode speelt hij nog twee jaar bij de Minnesota Kicks en bouwt zijn imposante loopbaan als voetballer af bij Örgryte IS. Hij heeft dan met zijn ijzersterke gestel maar liefst 25 seizoenen topvoetbal gespeeld: IFK Norrköping twaalf jaar, PSV 3, IFK Göteborg vier, Minnesota twee, Örgryte IS vier. En of dat stoer is.