6-7
4 oktober, 00:00
PSV D3 logo
AFC <11 logo
  1. Wedstrijdverslag


    Doelpunten festival

    In een vrij weekend mocht de D3 op de zondag aantreden tegen AFC uit Amsterdam. AFC is één van de amateurclubs in Nederland die met hun selectie-elftallen op het hoogste niveau uitkomen. Vandaag was de onder 11 selectie naar Eindhoven afgereisd. Met enige vertraging – met een dichte A2 is Eindhoven niet makkelijk bereikbaar – kwamen ze toch nog op tijd voor de wedstrijd aan op de Herdgang.

    De D3 begon de wedstrijd voortreffelijk. Mooi combinerend van achteren werd de AFC-defensie zoekgespeeld en het was al snel 1-0. Huseyin speelt Steven vrij die de bal kan voorgeven op Jordan die de bal makkeljk kan inschuiven. Dan een mooie aanval over rechts, Ruud nu vrijgespeeld en zijn schot komt via de keeper voor de voeten van weer Jordan (2-0).

    Het zonnetje brak door, iedereen ging er eens goed voor zitten. De afgereisde Amsterdammers keken wat somber maar niet terecht, want de uitstekende AFC-ers hadden nog geen schrik en na overmoedig uitverdedigen weten ze de 2-1 te maken.

    Het spel golft voortdurend op en neer. De PSV-ers winnen veel individuele duels, maar zetten hun acties ook vaak te ver door, waardoor balverlies ontstaat en dan staat AFC met enkele snelle passes weer vlot aan de overkant. PSV zoekt na de 2-1 de 3-1, ondermeer James weet met enkele prachtige solo’s gevaar te stichten maar het is AFC die simpel door het midden de 2-2 weet te maken.

    PSV kan ook scherp counteren. Na een hoekschop van AFC weet de verdediging de bal snel naar het middenveld te brengen, Ruud wordt gelanceerd die op het doel afsnelt en de 3-2 weet te maken. De net ingekomen Cody snelt nu keer op keer langs rechts, bedient Ruud en zo is het al weer 4-2; de marge is weer 2. PSV D3 geniet ook blijkbaar van deze prettige voorsprong, verliest de concentratie en helpt zo AFC weer in de wedstrijd want na een verkeerd genomen ingooi, kan de uitstekende spits van AFC de 4-3 aantekenen.

    Rust, zo’n helft met 7 doelpunten over en weer is toch een zeldzaamheid maar de tweede helft laat blijken dat het toch niet zo’n zeldzaamheid was.

    Uit een scrimmage weet Huseyin net na rust de 5-3 droog en hard in de kruising te schieten. De D3 krijgt nog enkele kansen maar weet de voorsprong niet uit te bouwen en vandaag is een verschil van 2 doelpunten eigenlijk niks. AFC mag een vrije trap nemen, 3 spelers staan zo vrij als vogeltjes en één ervan kan de 5-4 maken. Alle D3-ers zoeken de grensrechter die volgens hen voor buitenspel had moeten vlaggen, maar nu zie ik ook dat op deze zondag de grensrechters vrijaf hadden; er was dus niemand waartegen geprotesteerd kon worden.

    De gelijkmaker van AFC (ja ja de 5-5) lijkt als twee druppels water. Ook hier denken / hopen de D3-ers op buitenspel maar of het buitenspel was, of dat er vandaag zonder buitenspel gespeeld werd; ik weet het niet maar in ieder geval zijn de AFC-ers weer helemaal bij en hebben door dat er vandaag wel wat te halen is in Eindhoven.

    Al komt eerst nog weer een voorsprong voor PSV. Een vrije trap op een mooie plaats voor het doel. Het lijkt alsof onze jongens ook wat meegekregen hebben van het grote Oranje, want hier is het een touwtrekken wie de vrije trap mag nemen. Cody toont zich de sterkste, met een kort aanloopje krult hij de bal prachtig om de keeper, 6-5. Wel wordt hij direct disciplinair gewisseld door Colin, want blijkbaar was dit toch niet de afspraak.

    Nog een mooie kans voor Steven die gelanceerd wordt door James, maar die besluit over en zo blijft het spannend; zeker als AFC via een prachtige aanval schitterend vanaf rechts weet te scoren: 6-6. Het is vandaag een doelpuntenfestival dat PSV toch graag in haar voordeel wil beslissen. De uitstekend spelende Björn schiet nog eens hard op de goal, maar net niet. En het is dan AFC die aan de andere kant via een carambole de 6-7 weet te maken.

    Het moet gezegd, de uiterst sportief en aantrekkelijk voetballende AFC-ers kwamen de overwinning toe. Ze bleven erin geloven, en benutten de kansen die ze kregen.

    Verslag met dank aan Hans Bosma