Berend Scholtens: altijd trouw

Achttien (!) seizoenen speelt Berend Scholtens bij PSV. Recordhouder samen met Willy van der Kuijlen en Miel d’Hooghe. De Groninger zwerft in die jaren door het elftal van de spitspositie via het middenveld en eindigt als verdediger. Scholtens staat op elftalfoto’s net zoals zijn medespelers steevast met opgerolde mouwen. Die houding ademt Scholtens ook uit. Geen verfi jnd technicus, maar een onvermoeibare kracht die als aanvoerder voorop gaat in de strijd.

Geen schoenen
Scholtens komt in 1928 met zijn moeder, vader en tien broertjes en zusjes uit Groningen naar Eindhoven, zoals veel gezinnen in die tijd. Berend is nummer negen in de rij en voetbalt bij DJV, een buurtclub in de Johannes Vianneyparochie op het huidige Pastoor van Arsplein in Woensel. Daar geven ze hem de raad naar PSV te gaan, want hij heeft wel talent. Berend wil graag, maar heeft geen voetbalschoenen en geld voor zoiets is er niet. De kapelaan geeft hem geld voor schoenen.

Geen doelman
Bij PSV begint Scholtens als midvoor, later is hij middenvelder. Scholtens is een vrij gedrongen kleine speler. Hij is meer dan een kop kleiner dan doelman Lieuwe Steiger. Hij heeft veel contact met Philipsbaas Frans Otten. Die geeft hem een ring met de inscriptie ‘Semper fidelis’; altijd trouw. In de laatste jaren, onder andere bij de bekerwinst van 1950 en het kampioenschap van 1951, speelt Scholtens als linksachter. Hij speelt dus overal, alleen niet als doelman. Scholtens is een stugge, niet al te uitbundige man. Hij wil geen afscheidswedstrijd en geen openbare huldiging als hij zijn 500e wedstrijd speelt voor PSV.