Begin 2019 overleed één van de meest sympathieke oud-aanvallers van de club. Zijn net-niet-goal hangt als een deken over zijn carrière. Maar Jurrie Koolhof was heel veel meer dan die ‘misser’. ‘Zonder blessures had hij echt een topspits kunnen worden.’
Zo goed als iedere voetballiefhebber vanaf een jaar of 40 kent het beeld. Tegen Helmond Sport dacht Jurrie Koolhof te scoren. Hij schoot de bal en de keeper was al geklopt op een veld vol modder. Terwijl Koolhof juichend naar de cornervlag liep om zijn doelpunt te vieren, rolde de bal steeds langzamer. Uiteindelijk bleef de bal net voor de lijn liggen. Geen doelpunt. Op 28 januari dit jaar overleed Koolhof op 59-jarige leeftijd. Hij speelde samen met onder andere Willy van de Kerkhof en Berry van Aerle. Met hen halen we herinneringen op.
Op 10 januari 1960 wordt Jurrie Koolhof geboren in het Groningse dorp Beerta. Het dorp dat bekend staat als een communistisch bolwerk. Zijn profcarrière begint 16,64 kilometer vanaf Beerta in het stadion aan De Langeleegte in Veendam. Een paar seizoenen speelt hij daar als Vitesse bij hem aanklopt. Op dat moment speelt de ploeg uit Arnhem nog in de Eerste Divisie. Koolhof is geïnteresseerd en verkast. Al na één seizoen in het geel-zwart klopt PSV op de deur. Er zijn meerdere verenigingen die hun oog hebben laten vallen op Koolhof. Voor de Groninger is het ook belangrijk dat de club buiten het veld met hem meedenkt. En zo valt de keuze uiteindelijk op PSV.
Billy the Kid
Koolhof stroomt in bij PSV op een moment dat het niet lekker loopt bij de club. Het seizoen ervoor, in 1981, werd PSV slechts vijfde in de competitie. Ook de successen van de jaren 70 waren voorbij. Berry van Aerle had net zijn eerste seizoen bij PSV achter de rug toen Koolhof bij PSV kwam. Van Aerle vond hem een prettig mens. “Hij was een voorbeeldig prof en een goede voetballer. Wij noemde hem altijd Billy the Kid omdat hij altijd zo snel kon uithalen. Hij fietst sneller dan Kid zeiden wij dan.” Willy van de Kerkhof vult aan: “Het was een scherpe spits. In het voetbal eiste hij alles op. In die tijd vormde hij samen met Hallvar Thoresen een geweldig koppel.”
Thoresen
Het was inderdaad een gouden koppel: Thoresen en Koolhof. In het seizoen 1983-1984 troffen beide spitsen 23 keer het doel. Naast dat ze elkaar op het veld gemakkelijk konden vinden, was er ook buiten het veld een goede klik. Bovendien konden de vrouwen van beide voetballers goed met elkaar overweg. Koolhof betrok een woning in Oirschot waar hij samen met zijn vrouw in alle rust kon wonen. Iets wat hij zelf erg prettig vond.
Persoonlijkheid
Op de vraag wat voor persoonlijkheid Koolhof had, zeggen Van de Kerkhof en Van Aerle allebei hetzelfde: Jurrie was een rustige, bescheiden man. Van de Kerkhof herinnert zich nog een verjaardag van Koolhof. “Hij was jarig en wij gaven hem toen een bal. Omdat hij altijd een bal bij zich had. Dat kon hij wel waarderen.” In het veld was Koolhof iemand die boos werd maar eigenlijk niet boos kon worden, aldus Van de Kerkhof.
Van Aerle vond het een prettige speler om in het team te hebben. Dit komt misschien ook wel omdat beiden qua persoonlijkheid redelijk op elkaar leken. “Hij straalde de rust uit en bleef met twee benen op de grond staan. Dat deed ik eigenlijk ook wel. Ik kon altijd goed met hem opschieten. Ik kan hem alleen maar prijzen om zijn voetbalkwaliteiten en als mens.”
Oogkleppen
Waar Koolhof geroemd werd om zijn fantastische harde schoten, vonden sommigen hem egoïstisch. “Hij ging vaak voor zichzelf”, beaamt Van de Kerkhof. “Sommigen konden daar niet zo goed tegen.” Van de Kerkhof zag het niet persé als een nadeel. Ook Van Aerle vond dit niet negatief: “Ik denk dat een spits soms egoïstisch moet zijn. Hij was een echte spits. Wanneer hij de kans had, schoot hij op doel. Dat zie ik meer als een kwaliteit dan een nadeel.”
Blessure
In de tijd dat hij voor PSV uitkwam wist hij 69 keer te scoren in 106 wedstrijden. Toch hadden dat er veel meer kunnen zijn. We gaan terug naar 23 april 1984. PSV speelt in het Philips Stadion tegen Go Ahead Eagles. Het is een eenvoudige wedstrijd voor de ploeg van trainer Jan Reker, getuige de 7-1 die later die avond op het bord staat. Voor Jurrie Koolhof wordt het een wedstrijd om nooit te vergeten, maar dan in negatief opzicht. Michel Valke geeft een dieptepass die tegen de rug van Go Ahead verdediger Hans Witteveen aan komt. De bal maakt daardoor een rare beweging. Koolhof probeert de bal nog in bezit te houden. Tevergeefs. Zijn knie begeeft het.
Pas een jaar later wordt bekend wat er met de knie van Koolhof aan de hand is. Zijn voorste kruisband is gescheurd. Van de Kerkhof heeft zelf ook een knieblessure gehad. Hij praatte daar wel over met Koolhof. “Je hebt het daar als spelers onderling wel over. Je zegt tegen elkaar dat het goed komt. Dat is misschien wel de reden dat hij zolang deed over de revalidatie. Om zo goed mogelijk terug te komen.” Toch denkt Van de Kerkhof dat de blessure van Koolhof beslissend geweest is voor het verdere verloop van zijn carrière: “Als hij niet zo lang geblesseerd was, had het een topspits kunnen worden.”
Ook Van Aerle sprak met Koolhof over de blessure. “Je spreekt daar over met elkaar. Door die blessure kon hij lange tijd niet spelen en heeft hij echt stilgestaan. Ook voel je jezelf op zo’n moment geen onderdeel van de groep. Hij wilde graag terug komen en dat is hem gelukt. Als groep hebben we er ook voor gezorgd dat het echt een team bleef. We pepten elkaar in positieve zin op in zulke momenten.”
Scout
En dat ze goed met elkaar konden opschieten werd de afgelopen jaren bevestigd. Allebei werden ze scout. Koolhof bij FC Groningen en Van Aerle bij PSV. Koolhof was mede verantwoordelijk voor het halen van Dušan Tadić, Virgil van Dijk en Filip Kostić naar Groningen. Wanneer beide heren op toernooi waren of in het buitenland voor het werk trokken ze met elkaar op. “Soms reden we dan samen naar het stadion toe. Ook hebben we regelmatig met elkaar gegeten als we op pad waren. Ik ben dankbaar dat we dat konden doen en ga dat oprecht missen.”
