‘Ik zie het niet als een afscheid, meer als een ‘tot ziens’’

‘Ik zie het niet als een afscheid, meer als een ‘tot ziens’’
4 min
PSV1

In de Matchday Show van PSV nam Jorrit Hendrix afscheid van PSV. Donderdag vliegt hij naar Dubai om aan te sluiten bij het trainingskamp van Spartak Moskou, waardoor het woensdagavond automatisch zijn voorlopig laatste keer in het Philips Stadion was. “Dat besef moet nog komen.”

De stap maken
Door de jaren heen zag Hendrix spelers komen en gaan bij PSV. “Aan mij was een transfer nooit besteed. Het stond ook niet hoog op mijn verlanglijstje om de club deze winter te verlaten”, vertelt hij zelf. Toen Spartak Moskou zich officieel meldde, was het echter binnen twee dagen rond. “Dan komt er ineens heel veel op je af en word je geleefd.” De keuze om te gaan was niet moeilijk, mede gezien de steun van zijn verloofde Jolisa. “We zijn samen al een paar keer in Moskou geweest. Ze zei meteen: ‘Doen!’”

Afscheid
Het betekende voor de middenvelder dat alles op de automatische piloot ging. Afscheid nemen van PSV, dat viel hem wel even zwaar, beaamt ook André Ooijer. Afgelopen zaterdag meldde hij de selectie dat hij zou vertrekken. “Je zag dat het hem echt wat deed”, vertelt Ooijer. “Het is ook niet niks. Ik ga hem ook missen. Jorrit is een geweldige speler en geweldige gozer.” Hendrix vond het op zijn beurt ook niet eenvoudig om de deur van ‘zijn’ club achter zich dicht te doen. “Maar ik zie het niet als een afscheid, meer als een ‘tot ziens’. Elke keer dat ik weer in Nederland kom, zal ik in het Philips Stadion of op De Herdgang te vinden zijn.”

Mentaliteit
De laatste twee jaar waren voor Hendrix niet altijd wat hij ervan gehoopt had. Hij kwam vaker op de bank te zitten dan hem lief was. Ondanks dat, verzaakte hij nooit. Het typeert de speler die hij is. “Karakter en discipline is zo belangrijk als je wil slagen in het profvoetbal. Voor mij was het nooit meer dan normaal om me zo in te zetten voor PSV.” Hendrix geeft toe dat het hem veel deed, toen hij in de Europese kwalificatiewedstrijd tegen NS Mura buiten de wedstrijdselectie werd gelaten. “Tuurlijk klaag ik dan wel eens, maar als ik weer op de club kom moet de knop om. Kop omhoog en borst vooruit.”

Intens genoten
Ondanks de tegenslagen, kijkt Hendrix met een grijns van oor tot oor terug op zijn achttien jaar bij PSV. Zijn mooiste kampioenschap? “Pff… daar vraag je me wat.” Na wikken en wegen komt toch zijn laatste landstitel, die tegen Ajax gepakt werd, uit zijn mond. “Een wedstrijd tegen de directe concurrent, die je vernedert in je eigen Philips Stadion. Mooier kan het eigenlijk niet.” Op dat moment komen ook de herinneringen van het Stadhuisplein naar boven. De plek waar Hendrix op zijn negentiende voor de eerste keer stond met de schaal in zijn handen. “Ik denk er de afgelopen dagen veel aan terug. Ik weet nog dat ik destijds zei: ‘je moet het voelen om te weten hoe het is om hier te staan’. Daar sta ik tot op de dag van vandaag achter.”

Voetbalvrienden
Uit handen van Mart van den Heuvel en Toon Gerbrands krijgt Hendrix een portret en een bos bloemen voor zijn verdiensten. Met Van den Heuvel onderhoudt de middenvelder een bijzondere band, erkent hij zelf. “Als PSV geen Mart had, was het geen PSV. Mart staat symbool voor PSV.” Als afsluiter krijgt Hendrix een videoboodschap te zien, waar alle voetbalvrienden die hij in Eindhoven gemaakt heeft langskomen. De woorden van zijn oud-teamgenoten ontroeren hem. “Dit vind ik het mooiste van allemaal. Dat ze zoiets voor me doen, doet me heel goed.” Nog even en dan zit Hendrix 2.500 kilometer verderop. Het besef dat hij weg is, zal met de dagen bij hem doordringen. Dat hij de club en de mensen in Eindhoven gaat missen, staat vast. “Ik hoop dat er bij Spartak ook een ‘Martje’ zit.”

Selectie
PSV1